pomysł na przyjęcie urodzinowe
Źródło:http://blog.hwtm.com/2010/06/real-parties-bumble-bee-birthday/
Źródło: http://www.designdazzle.com/2010/05/bumble-bee-birthday-party/
Pomysł na ślub
Źródło: http://boards.weddingbee.com/topic/yellow-and-black#axzz2NGD63xbI
pomysł na babeczki
Źródło: http://blog.holamama.es/buffets-de-bautizo/
pomysł na dach
Źródło: http://jeanmosshandknits.blogspot.com/2012/01/harlow-carr-colour-inspiration.html
Matka pszczela w zależności od rasy składa 1500 do 3000 jaj na dobę.
Nektar przynoszony do ula zawiera często ponad 80% wody. Musi on zostać przerobiony na miód. Skład jego ulega zmianie, a zawartość wody spada do 18%. Przerobem miodu zajmują się robotnice porządkowe w wieku od 8-16 dni.
Pszczoły w tym wieku mają mocno rozwinięte gruczoły wydzielające różne enzymy. Proces przerobu nektaru w miód polega na odparowaniu wody i mieszaniu go z enzymami, wydzielanymi przez pszczoły.
Pszczoły widzą cztery zakresy barw: żółtą, białą, niebieską i czarną. Wymienione barwy widzą w sposób inny niż człowiek. Pszczoły nie widzą koloru czerwonego, gdyż nie odróżniają go od różnych odcieni szarości. Nie odróżniają również pomarańczowego od żółtego i zielonego, widzą jako odrębny kolor niebieski, nie odróżniają niebieskiego od fioletowego. Widzą jednak szeroki zakres ultrafioletu.
Nektar przynoszony do ula zawiera często ponad 80% wody. Musi on zostać przerobiony na miód. Skład jego ulega zmianie, a zawartość wody spada do 18%. Przerobem miodu zajmują się robotnice porządkowe w wieku od 8-16 dni.
Pszczoły w tym wieku mają mocno rozwinięte gruczoły wydzielające różne enzymy. Proces przerobu nektaru w miód polega na odparowaniu wody i mieszaniu go z enzymami, wydzielanymi przez pszczoły.
Pszczoły widzą cztery zakresy barw: żółtą, białą, niebieską i czarną. Wymienione barwy widzą w sposób inny niż człowiek. Pszczoły nie widzą koloru czerwonego, gdyż nie odróżniają go od różnych odcieni szarości. Nie odróżniają również pomarańczowego od żółtego i zielonego, widzą jako odrębny kolor niebieski, nie odróżniają niebieskiego od fioletowego. Widzą jednak szeroki zakres ultrafioletu.
Sekret długowieczności
Autorka: Dr Helena Toth, N.D., C.N.C.
Autorka: Dr Helena Toth, N.D., C.N.C.
Wieśniacy zamieszkujący góry Kaukazu fascynowali Dr Nikołaja
Tsitsina, rosyjskiego Naczelnego Biologa i wybitnego członka Akademii Nauk.
Wydawało się, że ci wyjątkowo odporni ludzie bez wysiłku osiągają wiek ponad 100
lat. Co więcej, przeszło dwustu spośród nich po przekroczeniu 125 roku życia,
ciągle pracowało i wykonywało codzienne czynności. Po przeprowadzeniu pewnych
badań tych długowiecznych osób Dr Tsitsin stwierdził u wielu z nich oznaki
bezobjawowej choroby serca i blizny po bezobjawowym ataku serca, jaki byłby z
pewnością śmiertelny dla współczesnego mężczyzny. Doktor doszedł do wniosku, że
wyjątkowa aktywność i ciężka praca w bardzo podeszłym wieku przyczyniły się do
długowieczności wieśniaków, ale był ciągle zaintrygowany tym zjawiskiem.
Wiedział on, że w tym równaniu brak jeszcze jakiegoś czynnika. Znalezienie tego
wspólnego mianownika stało się jego misją. I w końcu, przypadkowo, odnalazł
go.
Wszyscy ci ludzie hodowali pszczoły! Pszczelarstwo jest
profesją, która już w przekazach historycznych zapewniała jakąś magiczną ochronę
życia jej przedstawicielom, co potwierdzają współczesne badania naukowe.
Pszczelarze z Kaukazu wyglądali na szczęśliwych i zadowolonych, mimo że byli
bardzo biedni. Powszechnie przyjętym składnikiem ich stylu życia była wymiana
usług i produktów domowego wyrobu. Mieli oni bardzo mało gotówki, tak że
regularnie sprzedawali czysty miód z plastrów ze swych uli, by móc nabyć
najpotrzebniejsze rzeczy. Dla siebie zatrzymywali, i regularnie jedli, gruby
osad, jaki gromadził się na dnie ula. Gdy w jednej chacie Dr Tsitsina
poczęstowano tą słodką, lepką substancją nagle doznał on olśnienia. Po wykonaniu
pewnych badań i analiz doszedł do wniosku, że to jest właśnie magiczny eliksir
przyczyniający się do niezwykłej długowieczności pszczelarzy. Smaczna, choć
niezbyt estetyczna gruda zawierała wiele złotych granulek pyłku
kwiatowego.
Dr Tsitsin przypisał niewiarygodne zdrowie i długowieczność tych ludzi naukowo udokumentowanemu działaniu pyłku kwiatowego i stwierdził, że jego regularne spożywanie w wystarczających ilościach przedłuża życie człowieka o wiele lat.
Czym jest pyłek kwiatowy? Jak sama nazwa wskazuje jest to pyłek wytwarzany przez kwiaty z dodatkiem niewielkiej magii ze strony pszczół. Zbieranie przez nie pyłku jest znacznie bardziej skomplikowane, niż większości z nas się wydaje. Gdy pszczoła zauważy kwiat, siada na jego pręciku (który produkuje pyłek) i zręcznie, używając swych szczęk i przednich nóżek, zdrapuje luźne drobiny pyłku. Następnie zwilża go odrobiną miodu przyniesionego z ula. Na jej goleniach znajdują się grube włoski tworzące jakby grzebyki, którymi w czasie lotu wyczesuje ona złoty pył ze swego ciała do miniaturowych koszyczków na nóżkach. Gdy koszyczek taki jest pełny, mikroskopijny złoty pył tworzy w nim jedną złotą granulę. W ulu dodawane są do niej enzymy i nektar tworząc znaną nam postać pszczelego pyłku kwiatowego.
Dr Tsitsin przypisał niewiarygodne zdrowie i długowieczność tych ludzi naukowo udokumentowanemu działaniu pyłku kwiatowego i stwierdził, że jego regularne spożywanie w wystarczających ilościach przedłuża życie człowieka o wiele lat.
Czym jest pyłek kwiatowy? Jak sama nazwa wskazuje jest to pyłek wytwarzany przez kwiaty z dodatkiem niewielkiej magii ze strony pszczół. Zbieranie przez nie pyłku jest znacznie bardziej skomplikowane, niż większości z nas się wydaje. Gdy pszczoła zauważy kwiat, siada na jego pręciku (który produkuje pyłek) i zręcznie, używając swych szczęk i przednich nóżek, zdrapuje luźne drobiny pyłku. Następnie zwilża go odrobiną miodu przyniesionego z ula. Na jej goleniach znajdują się grube włoski tworzące jakby grzebyki, którymi w czasie lotu wyczesuje ona złoty pył ze swego ciała do miniaturowych koszyczków na nóżkach. Gdy koszyczek taki jest pełny, mikroskopijny złoty pył tworzy w nim jedną złotą granulę. W ulu dodawane są do niej enzymy i nektar tworząc znaną nam postać pszczelego pyłku kwiatowego.
Doskonałe pożywienie natury
Jedną z najbardziej fascynujących cech pyłku kwiatowego jest fakt, że nie
może on być wytworzony w laboratorium. Mimo wykonania tysięcy analiz pyłku z
zastosowaniem zdobyczy współczesnej technologii, naukowcom nie udało się
zidentyfikować wszystkich jego składników. Pszczoły dodają jakieś tajemnicze
substancje, które prawdopodobnie przyczyniają się do zdumiewających właściwości
leczniczych pyłku.
Pyłek kwiatowy jest uważany za superżyw-ność, to znaczy, że zawiera on wszystkie substancje potrzebne do utrzymania życia. 25% stanowi białko roślinne (co najmniej 18 aminokwasów, w tym osiem aminokwasów zasadniczych), kilkanaście witamin, 28 minerałów, 11 enzymów i koenzymów oraz 11 węglowodanów. Oto dlaczego pyłek kwiatowy nazywa się doskonałym pożywieniem natury! Zawiera on wszystkie witaminy, minerały i aminokwasy, jakich potrzebuje ludzki organizm.
Historia pyłku kwiatowego jest starsza niż historia ludzkości. Pszczoły latały po naszej planecie, zanim pojawili się na niej ludzie. Pyłek i miód wytwarzany przez pszczoły stanowiły od zamierzchłych czasów pożywienie dla zwierząt, a później także dla ludzi. Wiemy teraz, że prymitywny człowiek nie tylko walczył z pszczołami o miód, ale także zajadał się pyłkiem gromadzonym w plastrach z miodem. Tubylcze plemiona ciągle jeszcze delektują się larwami pszczół i uważają, że miód oraz pszczeli pyłek kwiatowy są na pewno warte kilku użądleń.
Biblia, Tora, Koran, orientalne zwoje pergaminu, przekazy starożytnych Greków i Rzymian, a nawet stosunkowo nowa Księga Mormonów wszystkie te źródła chwalą pracowite pszczoły i bardzo pożywne, mające właściwości lecznicze produkty z pszczelego ula. Istnieją nawet legendy, że to pyłek kwiatowy był tajemniczą ambrozją, która starożytnym bogom zapewniała wieczną młodość.
Pyłek kwiatowy jest uważany za superżyw-ność, to znaczy, że zawiera on wszystkie substancje potrzebne do utrzymania życia. 25% stanowi białko roślinne (co najmniej 18 aminokwasów, w tym osiem aminokwasów zasadniczych), kilkanaście witamin, 28 minerałów, 11 enzymów i koenzymów oraz 11 węglowodanów. Oto dlaczego pyłek kwiatowy nazywa się doskonałym pożywieniem natury! Zawiera on wszystkie witaminy, minerały i aminokwasy, jakich potrzebuje ludzki organizm.
Historia pyłku kwiatowego jest starsza niż historia ludzkości. Pszczoły latały po naszej planecie, zanim pojawili się na niej ludzie. Pyłek i miód wytwarzany przez pszczoły stanowiły od zamierzchłych czasów pożywienie dla zwierząt, a później także dla ludzi. Wiemy teraz, że prymitywny człowiek nie tylko walczył z pszczołami o miód, ale także zajadał się pyłkiem gromadzonym w plastrach z miodem. Tubylcze plemiona ciągle jeszcze delektują się larwami pszczół i uważają, że miód oraz pszczeli pyłek kwiatowy są na pewno warte kilku użądleń.
Biblia, Tora, Koran, orientalne zwoje pergaminu, przekazy starożytnych Greków i Rzymian, a nawet stosunkowo nowa Księga Mormonów wszystkie te źródła chwalą pracowite pszczoły i bardzo pożywne, mające właściwości lecznicze produkty z pszczelego ula. Istnieją nawet legendy, że to pyłek kwiatowy był tajemniczą ambrozją, która starożytnym bogom zapewniała wieczną młodość.
Naukowe badania
Większość badań naukowych dotyczących terapeutycznych właściwości pyłku
kwiatowego przeprowadzono w Europie i Rosji. Poczynając od lat 1940-ych wykonano
wiele analitycznych badań pyłku, zwłaszcza w podparyskim Ośrodku Badawczym
Pszczelarstwa. Badaniami objąto zarówno myszy jak i ludzi i w obu przypadkach
stwierdzono, że pyłek kwiatowy jest absolutnie nietoksyczny. W testach
odżywczości stwierdzono u setek myszy, że pyłek stanowi kompletne pożywienie i
możliwe jest uzyskanie kilku kolejnych pokoleń, których przedstawiciele rodzą
się i żyją bez żadnych oznak jakichkolwiek zaburzeń, odżywiając się wyłącznie
pyłkiem kwiatowym.
Naukowcy stwierdzili, że pyłek ma właściwości odżywcze, dodaje energii, odgrywa rolę w przemianie materii oraz zawiera substancje antybiotyczne skuteczne w zwalczaniu pałeczki okrężnicy i pewnych odmian salmonelli. Znany dietetyk, Dr. Paavo Airola, napisał: Pyłek kwiatowy jest najbogatszym i najbardziej kompletnym pożywieniem w przyrodzie. Zwiększa on odporność organizmu na stresy, choroby oraz przyspiesza proces leczenia większości schorzeń... Jest to szczególnie ważne dzisiaj, gdy zanieczyszczenie środowiska, pestycydy i nadużywanie antybiotyków stanowią ciągłe wyzwanie dla naszego systemu odpornościowego.
Dr Leo Conway, M.D., który podaje swym pacjentom doustnie pyłek kwiatowy, stwierdził: U żadnego z mych pacjentów, którym przez trzy lata podawałem antygen (pyłek) nie wystąpiły jakiekolwiek objawy alergiczne, niezależnie od tego gdzie mieszkali oni i jak się odżywiali. Opanowano 100 procent wcześniejszych przypadków i zakres się poszerza... 94% mych pacjentów nie miało jakichkolwiek symptomów alergicznych. Wśród pozostałych 6 procent żaden nie stosował się do zaleceń, ale nawet u nich nastąpiła częściowa poprawa. Jeśli chodzi o zwalczanie kataru siennego, powodowanej pyłkami astmy, wrzodów układu trawiennego, zapalenia okrężnicy, migrenowych bólów głowy, schorzeń moczowodu, zapalenia oskrzeli (gdzie notuje się coraz lepsze wyniki) osiągnęliśmy pełny sukces.
Dr. Lars-Erik Essen, M.D. z Halsinborgu w Szwecji, mówi: Pyłek kwiatowy wywołuje zasadnicze efekty biologiczne. Wygląda na to, że zapobiega on przedwczesnemu starzeniu się komórek i stymuluje wzrost nowej tkanki skórnej. Daje skuteczną ochronę przed odwodnieniem i wprowadza nowe życie do wysuszonych komórek. Wygładza zmarszczki i stymuluje dopływ życiodalnej krwi do wszystkich komórek skóry.
Naum Jorish, szef dawnej Akademii Sowieckiej we Władywostoku donosił: Osoby spożywające pyłek kwiatowy żyją długo. Jest to jeden z pierwotnych skarbców żywienia i medycyny. Każde ziarenko zawiera wszystkie substancje niezbędne do życia.
Naukowcy stwierdzili, że pyłek ma właściwości odżywcze, dodaje energii, odgrywa rolę w przemianie materii oraz zawiera substancje antybiotyczne skuteczne w zwalczaniu pałeczki okrężnicy i pewnych odmian salmonelli. Znany dietetyk, Dr. Paavo Airola, napisał: Pyłek kwiatowy jest najbogatszym i najbardziej kompletnym pożywieniem w przyrodzie. Zwiększa on odporność organizmu na stresy, choroby oraz przyspiesza proces leczenia większości schorzeń... Jest to szczególnie ważne dzisiaj, gdy zanieczyszczenie środowiska, pestycydy i nadużywanie antybiotyków stanowią ciągłe wyzwanie dla naszego systemu odpornościowego.
Dr Leo Conway, M.D., który podaje swym pacjentom doustnie pyłek kwiatowy, stwierdził: U żadnego z mych pacjentów, którym przez trzy lata podawałem antygen (pyłek) nie wystąpiły jakiekolwiek objawy alergiczne, niezależnie od tego gdzie mieszkali oni i jak się odżywiali. Opanowano 100 procent wcześniejszych przypadków i zakres się poszerza... 94% mych pacjentów nie miało jakichkolwiek symptomów alergicznych. Wśród pozostałych 6 procent żaden nie stosował się do zaleceń, ale nawet u nich nastąpiła częściowa poprawa. Jeśli chodzi o zwalczanie kataru siennego, powodowanej pyłkami astmy, wrzodów układu trawiennego, zapalenia okrężnicy, migrenowych bólów głowy, schorzeń moczowodu, zapalenia oskrzeli (gdzie notuje się coraz lepsze wyniki) osiągnęliśmy pełny sukces.
Dr. Lars-Erik Essen, M.D. z Halsinborgu w Szwecji, mówi: Pyłek kwiatowy wywołuje zasadnicze efekty biologiczne. Wygląda na to, że zapobiega on przedwczesnemu starzeniu się komórek i stymuluje wzrost nowej tkanki skórnej. Daje skuteczną ochronę przed odwodnieniem i wprowadza nowe życie do wysuszonych komórek. Wygładza zmarszczki i stymuluje dopływ życiodalnej krwi do wszystkich komórek skóry.
Naum Jorish, szef dawnej Akademii Sowieckiej we Władywostoku donosił: Osoby spożywające pyłek kwiatowy żyją długo. Jest to jeden z pierwotnych skarbców żywienia i medycyny. Każde ziarenko zawiera wszystkie substancje niezbędne do życia.
Najstarszy mistrz świata
Eksperci od dawna uznawali pyłek kwiatowy za silny środek leczniczy i
źródło sił rozrodczych. Jednym z najlepszych ilustracji tego jest historia
legendarnego Noela Johnsona. W 1964 r. lekarze stwierdzili u 65-letniego wówczas
Johnsona poważną wadę serca i zabronili mu wszelkiej aktywności fizycznej.
Zamiast jednak czekać na śmierć Noel Johnson zmienił swój tryb życia, odżywianie
i odkrył dar pszczół, jak nazywał pyłek kwiatowy. W wieku 70 lat zaczął on
spożywać codziennie świeży, surowy pyłek kwiatowy. Mając 78 lat zdobył pierwszy
złoty medal w maratonie, w grupie seniorów. Następnie przez całe lata był
posiadaczem tytułu bokserskiego mistrza świata seniorów pokonując pięściarzy o
połowę młodszych od niego. Prezydent Reagan wręczył mu Prezydencką Nagrodę za
Sprawność Fizyczną.
W roku 1989 Johnson wydał swą autobiografię trafnie zatytułowaną A Dud at 70 A Stud at 80 (70-letni niedołęga 80-letni byk). W tej inspirującej książce przypisuje on swą wytrzymałość, świetne zdrowie i długowieczność działaniu pyłku kwiatowego: Ta cudowna substancja z pszczelego ula stała się kamieniem węgielnym mego odżywiania... Wiem, że pyłek kwiatowy był najważniejszym czynnikiem, jakiemu zawdzięczam przedłużenie życia. Wierzę, że jest to niewiarygodne pożywienie, które uczyniło ze mnie supermana... Po odkryciu przeze mnie pyłku kwiatowego, gdy miałem 70 lat, ta doskonała żywność przywróciła mi męskość, pełnię sił, potencję seksualną i dalej odżywia każdą komórkę mego ciała chroniąc zarazem me zdrowie.
Noel Johnson przebiegał maraton aż do swej śmierci w wieku 97 lat.
Pyłek kwiatowy pozostaje cudem wszech czasów, całkowicie naturalnym produktem łatwo dostępnym dla każdego.
W roku 1989 Johnson wydał swą autobiografię trafnie zatytułowaną A Dud at 70 A Stud at 80 (70-letni niedołęga 80-letni byk). W tej inspirującej książce przypisuje on swą wytrzymałość, świetne zdrowie i długowieczność działaniu pyłku kwiatowego: Ta cudowna substancja z pszczelego ula stała się kamieniem węgielnym mego odżywiania... Wiem, że pyłek kwiatowy był najważniejszym czynnikiem, jakiemu zawdzięczam przedłużenie życia. Wierzę, że jest to niewiarygodne pożywienie, które uczyniło ze mnie supermana... Po odkryciu przeze mnie pyłku kwiatowego, gdy miałem 70 lat, ta doskonała żywność przywróciła mi męskość, pełnię sił, potencję seksualną i dalej odżywia każdą komórkę mego ciała chroniąc zarazem me zdrowie.
Noel Johnson przebiegał maraton aż do swej śmierci w wieku 97 lat.
Pyłek kwiatowy pozostaje cudem wszech czasów, całkowicie naturalnym produktem łatwo dostępnym dla każdego.
Pszczoły wytwarzają: miód, wosk, pyłek pszczeli, pierzgę, mleczko pszczele, propolis i jad pszczeli. Wszystkie produkty wytwarzane przez pszczoły są bardzo cenne dla człowieka.
Pszczoły odnajdują swój ul zapamiętując jego położenie względem Słońca.
Trutnie (samce) w rodzinie pszczelej nie pełnią żadnej innej roli niż rozrodcza. W ulu nie wykonują żadnych prac. Pomimo tego w odróżnieniu od pszczół robotnic są chętnie przyjmowane nawet w obcym ulu.
Pszczoły robotnice podczas swojego życia w sezonie wiosenno-letnim pełnią w ulu szereg funkcji:
- od 1 do 2 dnia po urodzeniu czyszczą siebie i komórki plastra
- od 3 do 6 dnia karmią larwy starszych
- od 7 do 16 dnia karmią larwy młodszych, odbierają nektar, przerabiają go na miód, zasklepiają komórki z miodem, magazynują pyłek
- od 15 do 18 dnia budują plastry
- od 19 do 21 dnia bronią gniazdo
- od 22 do końca życia zbierają nektar
W rodzinie pszczelej znajduje się w zależności od pory roku ok. 20-60 tys. osobników. Pszczoła robotnica żyje w okresie letnim 35-42 dni, natomiast w okresie kiedy nie pracuje poza ulem potrafi przeżyć nawet 8 miesięcy.
Aby zgromadzić 1 kg miodu pszczoły muszą odwiedzić około 4 mln kwiatów.
Aby wyhodować nowe pokolenie, pszczoły utrzymują w ulu stałą temperaturę, która wynosi 34 C.
Aby zgromadzić 1 kg miodu pszczoły muszą odwiedzić około 4 mln kwiatów.
Aby wyhodować nowe pokolenie, pszczoły utrzymują w ulu stałą temperaturę, która wynosi 34 C.
Pszczoły komunikują się ze sobą w celu efektywnego zbioru nektaru poprzez tzw. taniec. Tańcem nazywamy ruch wykonywany przez pszczołę na plastrze zazwyczaj po obwodzie koła z jednoczesnym drżeniem ciała. Pszczoły w ten sposób potrafią sobie przekazać odległość do pożytku kierunek, w którym się znajduje oraz jego obfitość.
Pierwszym człowiekiem, który rozszyfrował taniec pszczół był niemiecki uczony Karl Frisch, otrzymał za to w 1973 roku Nagrodę Nobla.